peppermint grove 28 bjan

28 jan Peppermint Grove

Gerda had wat minder geslapen, misschien vanavond ook aan de melatonine? Maar eens kijken wat ze doet. Het was vandaag wel weer warm: weer een dertiger! Eerst samen ons ontbijtje genomen en geconstateerd dat we vandaag twee weken op stap zijn. Tot nog toe zonder gedoe en gezeur! Heerlijk dus! Na ons vertrek zijn we eerst Collie in geweest. Even de benen strekken. Het was nu nog redelijk aangenaam buiten. Daarna zijn we doorgegaan naar de rivier die ook als zwembad dienst deed. Heerlijk wat aan het water gelummeld. Genoten van ons uitzicht en wat gelezen. Daarnaf om 12 uur met de camper vertrokken in zuidelijke richting. Een prachtige tocht. Af en toe moesten we toch gebruik maken van niet verharde wegen. Van die oranje gravelachtige grote paden, midden door de bossen. Een en ander was toch niet zo ANWB-achtig aangegeven dus het werd wel een zoektocht. Uiteindelijk kwamen wel uit waar we wilden. ( richting Lowden) Daar ontdekten we langs de kant van de weg het “gnoompark” op zijn hollands gezegd het kabouterland. Wel een paar duizend kabouters stonden in alle maten en vormen in het bos. Met teksten, met voorwerpen, je kon zo gek niet bedenken. We hebben eerst maar wat foto`s gemaakt voor dat we verder gingen. Het plan was om in een van nationale parken te gaan kamperen. Dat lukte dus niet. Waarschijnlijk  om dat een en ander toch te slecht aangegeven was of dat we toch grote stukken op niet verharde wegen moesten rijden ( en dat feitelijk door de camperverhuurder niet toegestaan is) Enfin via Donnybrook door naar Capel. Daar zou dan waarschijnlijk wel een camping zijn. Die was er dus niet! We hebben aan een vriendelijke opzichter die in het park de speeltoestellen aan het controleren was gevraagd naar een camping. Nou die was er volgens hem niet, maar hij wist wel een parkeerplaats bij de zee ( peppermint Grove) Daar mocht je eigenlijk niet overnachten, maar als er naar gevraagd werd, dan mochten we zijn naam noemen. Hij bracht ons er wel eventjes naar toe. Zo gezegd zo gedaan. Daar aangekomen wilde hij weten of we geen satellietontvanger hadden. ( GPS) Nou die hadden we niet! Daarna stapte hij in de auto koppelde zijn TomTom  los en wilde die aan ons geven. Dan konden we die als we thuis waren wel weer naar hem terugsturen. ( hij toonde zijn visitekaartje)  Wij waren feitelijk stom verbaasd, maar hebben zijn aanbod vriendelijk maar beleefd afgeslagen. Goed, nadat we afscheid genomen hadden, zijn we op de parkeerplaats gaan staan. Maar het voelde toch niet helemaal lekker.  Nu hadden we 500 meter langs de weg terug een camping  zien liggen. Volgens de man die ons hierheen had gebracht was die altijd gesloten de laatste tijd. Maar het leek er nu op dat hij open was. We zijn daarna eens de weg terug gelopen en ontdekten dat de camping wel degelijk open was. Dus maar eens kijken of er plaats was. Het duurde wel een half uur voordat we iemand te pakken kregen die ons verder kon helpen. Dus een plaatsje was vlot gevonden. Deze keer wel zonder stroom ( om toch de kosten wat te drukken) Dan natuurlijk eerst douchen. Het was inmiddels al wel 1600 geweest en het voelde als een lange dag!

Daarna tegen 18.00 naar het strand. Daar stond een rijdende” fish en chips” auto. Dus maar eens lekker buiten de deur gegeten. ( lees: niet zelf hoeven koken en op een toplocatie het mogen opeten.) Daarna nog even lekker langs het strand gelopen, maar er waren toch aardig wat vliegen. Nou ben ik meer van het Hollandsche koekhappen, dan van het Aussie vlieghappen, dus zijn we lekker weer terug gelopen. Nog  een kopje koffie in de schemer ( het is tegen 20.00) en dan maar naar binnen. Gelukkig staat er een koel windje. Maar eens kijken of we een goeie nacht kunnen maken. Morgen maar eens kijken of we een rustigere camping kunnen vinden. 
voor nu groetjes,

San3/Gerda