Ardrossan 24-3-2017

Ardrossan 24 maart

Vanmorgen een heerlijk eind gewandeld: het kustpad. Daarna een cappucino gedronken en nu lezen, schrijven enz.
Eigenlijk doen we  niets spectaculairs maar het spectaculaire zit erin dat er niets hoeft. We hadden wel plannen zoals zwemmen met dolfijnen maar dat was erg duur en toen besloten we alleen te gaan kijken en toen konden we de plek niet vinden. Nu zwemmen we maar met elkaar en om met Sandrie te spreken: dat is ook “’dol fijn.”’

Maar misschien goed om eens iets te vertellen over onze ervaringen met de Aussies. Het begint ’s morgens op weg naar het toiletgebouw al met goodmorning of g’day. Heel vriendelijk. Aussies zijn ook heel bereidwillig je informatie te geven als je iets niet weet of als dat zo lijkt. Dan komt de vraag: you look lost, can I help you? Ze zijn ook heel nieuwsgierig: waar je vandaan komt en waar je heen gaat. In winkels bij de kassa vragen ze standaard: how are you? In het begin dachten we dat we antwoord moesten geven en vragen and how are you? Maaar dat is niet de bedoeling. Dus toen ik uitgebreid wilde vertellen hoe het met ons was keken ze ons glazig aan en wisten niet te reageren. Dus nu zeggen we alleen maar thank you. Dat is dus wel de bedoeling. Weer wat geleerd. Nooit te oud om te leren toch?
Verder bracht laatst de overbuurvrouw op de camping  ons een stukje brownie voor bij de koffie nadat ze eerst bij ons was wezen kijken naar welk spelletje kaarten we speelden. Heel leuk trouwens.
Er wordt veel gevist door zowel mannen als vrouwen met ook de nodige bier erbij. Ja, vis moet zwemmen he!. Toen we laatst een keer op een jetty (een soort pier waar veel vanaf gevist wordt) liepen, waren een aantal dames nogal gecharmeerd van een lange rok die ik droeg (Indiaas van oorsprong). Ik wilde hem toch al achterlaten en 1 van die dames wilde hem wel graag hebben dus bood ik aan dat ik hem niet ter plekke wilde uittrekken maar dat ze hem kon komen halen. De dames waren stomverbaasd dat ik hem zomaar wilde weggeven. We hebben afgesproken waar ze hem zou kunnen ophalen en ze vroeg het nog wel een keer na toen ik haar later weer zag. Maar ze is niet geweest.  Durfde misschien toch niet. Ik had het wel grappig gevonden. Nu laat ik deze met nog een aantal kleren gewoon op de camping achter: niet meer nodig wegens overcompleet. Mensen laten toch veel achter: boeken, tijdschriften, cd’s, kleding enz.

Deze keer van mij en nu heeft Sandrie geredigeerd ipv andersom

Liefs Gerda (en San3).